Başkalarının istekleri, beklentileri, hayalleri için nefes nefese koşarken kendi iç sesimize sağır oluyoruz bazen. İşte böyle zamanlarda aklında tutman gereken 6 önemli hatırlatma!
Farkına var: Birinin yaptığı olumsuz yorumlar onunla ilgilidir, seninle değil!
Birinin ağzından, kalbinden süzülen her kelime onunla ilgilidir. Eleştirileri, yargıları, acımasızlığı, soğukluğu.. Yarattığı fırtınanın içindeki karanlıktan soğuğa, her şey onun dünyasına aittir. Sözleriyle esen rüzgarda üşüme, bir dakikanı verme o yağmurda ıslanmaya. Bulutlar onun çocukluğu, şimşekler onun yaraları… Güneşini gölgelemesin, suyunu kirletmesin onun zehirli havası… Senin dünyanda gökyüzü alabildiğine mavi, bahar toprağı öpüyor huzurla. İzin ver onun karanlığı ona kalsın. Sen yüzünü güneşe dön! Bu; seninle değil, onunla ilgili!
Önce kendine karşı dürüst ol!
Kendinden saklanma! Neyin varsa al getir, dök şöyle. Zayıf, kırılgan yerlerin… Yaraların, küskünlüklerin… Gözyaşların, sevinçlerin.. Hepsi sen, hepsi sana ait.. Ya kabul edeceksin, ya da dönüşeceksin. İkisi birden mümkün, hepsi birden ihtimaller dahilinde… Çırılçıplak kaldığında kendini görmekten korkmamak mesele.
Unutma: Dünyaya bir kere geliyorsun!
Ne düşünürlerse düşünsünler, ne derlerse desinler hakkında! Ahkam kesmek, yaftayı basmak öyle kolay ki! Sen kendi yoluna bak, unutma: Kimse sınanmadığı günahın masumu değildir!
Hiçbir anın tekrarı yok. Nasıl göründüğünü düşünerek şekil vereceksen dünyana, bırak; düşlerin yerine yargıları ölsün.
En kötü olasılığı düşün! Ne olabilir?
En kötü ne olabilir? Sevilmez, tükenir, bir köşede unutuluverirsin. Ucunda ölüm yok ya, güneş yeniden doğar, bambaşka bir yol uzanır önünde. Varsın, en kötüsü olsun! Yarın yeni bir gün!
Sana negatif hisler veren her şeyi hayatından çıkar!
Milletin ağzı torba değil ki büzesin! Dili olan konuşur. Haddini de bilmez, yol yordam hak getire! Lakin duymamak senin elinde. Güzelliklerle doldur etrafını. Sana karanlık hissettiren ortamlara girme, enerjini çeken insanlardan uzak dur. Kendi dünyanı hatırla, içindeki güzelliğe sahip çık!
Kabul et: Herkes seni sevmek zorunda değil!
Sevilmeme ihtimali hep korkutur seni. İçine işler parlak bir zift misali, attığın her adımı sorgulamana sebep olur. Bıkıp usanmadan prangalar takarsın kendine. Yeryüzünde görebileceğin en ihtişamlı hapishane… Her bir parçasında gözünün feri, kalbinin ışığı… Bunu yapma kendine!
Bırak, sevmeyiversin. Bu esarete mahkum etme günlerini. Sevmesin. Hakkıdır. Sen daha çok sev. Sevilmediğini düşündüğün her an için daha çok sev kendini. Doğanın, baharın, özgürlüğünün şerefine!
“Kendim olduğum için asla özür dilemem. Asıl siz benim başkası olmamı istediğiniz için özür dilemelisiniz.” -Micheal Carini
